Recensies ‘Wachten op Macbeth’

Het regent pers voor Wachten op Macbeth. Niet alleen stond er een interview met hoofdrolspeler Bartho Braat in Trouw, de acteur sprak ook bij Radio 2 (Timur en het Weekend, vanaf 1:55:27), Radio 1 (Nooit Meer Slapen) en RTV Utrecht (Aan tafel!, vanaf 8:43).

Op het Theaterparadijs staat de voorstelling als volgt omschreven: Nog dertig minuten op de klok voor soapacteur Laurens zijn levensdroom gaat waarmaken: Macbeth spelen voor een uitverkochte schouwburg. Terwijl hij zich in de kleedkamer voorbereidt, beheksen drie muzikanten hem met onderhuidse klanken. Dan slaat de twijfel toe. Kan hij het wel? Is er nog een uitweg?

De Theaterkrant schreef:

Braat springt met onaantastbare energie van de ene grote emotie in de andere. Hij is op zijn best als hij nostalgische anekdotes vertelt over zijn eerste echte acteerrol en met zelfspot terugkijkt op zijn ‘soap-episode’.

 

De Volkskrant was het meest lovend van allen:

Deze Macbeth roert op de luidruchtige Parade zowaar een heus acteursdrama, en dat valt te prijzen (vier sterren).

 

Het is een erg grappig idee. Acteur Bartho Braat, vooral bekend van zijn rol als Jef Alberts in de soap Goede Tijden, Slechte Tijden, speelt in deze Paradevoorstelling soapacteur Laurens die zijn droom gaat waarmaken: Macbeth spelen bij het grote toneel. Schrijver Luuk Imhann en componist Sietse Damen, die samen theatergroep NOX vormen, maakten van dit idee 30 minuten muziektheater over een man die zijn angsten en onzekerheden moet zien te overwinnen.

 

Wachten op Macbeth, zoals de voorstelling heet, speelt in een van de kleinere tenten op het Paradeterrein. Opvallend zijn de serieuze toon ervan, het onversneden toneelgehalte (Shakespeare!) en natuurlijk de aanwezigheid van Bartho Braat. Om met die laatste te beginnen: binnen 3 seconden na Braats opkomst, ben je diens alter ego Jef Alberts vergeten (mocht je denken dat dat een probleem zou worden, omdat je ook jarenlang tussen acht en half negen voor de buis zat). Het helpt dat Braat in een legerbroek opkomt en er tamelijk verwilderd en uitgeblust uitziet. Als Laurens zit hij te wachten aan een tafeltje; over 30 minuten is de première van ‘zijn’ Macbeth. Maar hij kan het niet, hij is niet zo’n type acteur. ‘Ik had nooit moeten zeggen dat ik hiervoor geboren ben.’

 

Even later zegt hij: ‘Ik ben de smaak van angst al haast vergeten.’ Dit is een tekstregel van Macbeth, die een heel andere betekenis krijgt zodra Laurens begint over zijn commerciële klus als soapacteur, die hem een leven lang veiligheid en stabiliteit hebben opgeleverd. Maar ten koste van wat? Een serieus acteursdrama dus, te midden van al die luidruchtige festivalcommercie, en alleen al daarom te prijzen.

 

Kijk tot slot nog even de heerlijke trailer, gemaakt door Seppe Ovink: